Al sinds hun felgesmaakte debuutalbum Adana, dat uitkwam tijdens de honderdjarige herdenking van de Armeense genocide, staat het Armeens-Turkse duo Vardan Hovanissian en Emre Gültekin symbool voor de verzoening tussen volkeren doorheen de weemoedige maar hoopvolle klanken van duduk en saz. Op dit tweede album verkent het duo niet alleen de muzikale verwantschap tussen Armenië en Turkije, maar ook die van de rijke tradities die in deze woelige regio aan de rand van Europa en Azië te vinden zijn: Georgië, Iran en Koerdistan.

Vanuit hun grensoverschrijdende vriendschap bouwen Vardan Hovanissian en Emre Gültekin bruggen tussen verschillende speelstijlen, instrumenten en talen in een album dat toont hoe verrijkend samenleven in verschil kan zijn. Daarbij putten ze niet alleen uit een schat aan traditionele liederen, maar brengen ook nieuwe composities die hedendaagse thema’s zoals het lot van vluchtelingen niet uit de weg gaan.

Sinds hij door Khatchik Khachatryan ingewijd werd in de wonderbaarlijke klank van de duduk, ontwikkelde Vardan Hovanissian zich tot één van de meesters van dit dubbelrietinstrument dat de klank en ziel van Armenië als geen ander uitademt. In de Turkse saz-speler Emre Gültekin, leerling van Talip Özkan en van zijn vader, de bard Lütfü Gültekin, vond Vardan een zielsgenoot waarmee hij een mooi verhaal schrijft

Teksten worden in het Armeens, Turks, Koerdisch en Georgisch gezongen en de melancholische klank van de Armeense duduk vloeit moeiteloos samen met het virtuoze snarenwerk op de tambur of de saz. Het album wil een hoopvol alternatief bieden voor een discours dat haat zaait met het uitvergroten van tegenstellingen, een alternatief van poëtische schoonheid met een rijkdom aan verscheidenheid.