Op zaterdag 20 februari, de werelddag voor sociale rechtvaardigheid, zal je overal in het land culturele acties zien opduiken. Overal waar de samenleving ondanks de strenge vrijheidsbeperkingen toch blijft draaien, wordt er aan cultuur gedaan! In solidariteit met alle mensen en sectoren die getroffen worden door de epidemie en/of de aanpak ervan. Als pleidooi voor een corona-aanpak die rekening houdt met sociale, psychosociale en economische risico’s, rechten en vrijheden.

Het Levende Museum van de Uitstervende Muziek

Ook Muziekpublique is van de partij. We toveren onze zaal om tot The Living Museum of Dying Music, of het levende museum van de uitstervende muziek ! We bouwen onze concertzaal voor één dag om tot museum, waarin bezoekers een tentoonstelling van levende muzikanten kunnen bezoeken, waar nog voor één keer een uitstervend stuk cultureel erfgoed aan het werk kan gezien worden.

Reserveren voor het museum kan niet meer, maar we beloven al wie geen ticketje kon bemachtigen een video reportage over ons unieke initiatief. Kom deze vrijdag 19 februari om 19u op onze facebook pagina of op ons Youtube kanaal om dit museum te ontdekken.

Er zijn tal van andere initiatieven op 20 februari : http://www.stillstandingforculture.be/

Still Standing For Culture : waarom ?

• Om uit onze gedwongen onzichtbaarheid en ons isolement te breken.
• Het is hoognodig om cultuur weer te verdedigen als een algemeen goed, en toegang tot cultuur als een grondrecht, net als toegang tot gezondheidszorg, onderwijs of rechtspraak. Dit alles nog los van het economische belang van de culturele sector en de vele levens die bedreigd worden door de stopzetting van onze activiteiten.
• We moeten afstappen van de logica van een uitzonderingstoestand. Met elke nieuwe coronagolf wordt het duidelijker dat dit voor de lange termijn is, en dat de zogenaamde ‘uitzonderingsmaatregelen’ nu de structurele norm worden.
• Er bestaat geen direct verband tussen de gezondheidsmaatregelen en het hoekje waar cultuur nu al bijna een jaar wordt weggezet. Bijeenkomsten van enkele honderden of zelfs duizenden mensen mogen wel als ze de markt of het shoppen dienen, maar culturele activiteiten blijven verboden ondanks hun strikte protocollen. Deze onevenwichtige keuzes dreigen uiteindelijk niet alleen onze geestelijke gezondheid en het sociaal weefsel te schaden, maar ook de continuïteit van publieke dienstverlening en de noodzakelijke checks and balances in een democratische samenleving.
• Om onze vleugels uit te slaan boven een gekortwiekte sector. Om te blijven ontroeren, verbazen en de wereld in vraag te stellen. Laten we de gevestigde orde op zijn kop zetten, zoals met carnaval. Vertel andere verhalen. Denk samen na over deze situatie. Druk ons verlangen uit om te bestaan, verbindingen te leggen, zonder onze eigenheden te vergeten – van kunst tot levenslang onderwijs, van cultuur tot onderwijs, van geestelijke tot lichamelijke gezondheid…
• Om de stilte en de onverschilligheid van de politiek te verbreken, en regeringen en virologen te doen nadenken over andere manieren om met de epidemie om te gaan.
• Ter verdediging van principes als sociale rechtvaardigheid, collectief belang en de billijke verdeling van inspanningen over de hele samenleving. Zo vragen wij van overheden om prioritair steun te verlenen aan de meest kwetsbare beroepen en werknemers die deze opeenvolgende en aanslepende lockdowns niet zullen overleven. Daarbij pleiten wij voor een samenhangend sociaal, psycho-sociaal en economisch preventiebeleid in het belang van elke burger. Geen gezonde ziel en geest zonder gezond lichaam. Geen sociale cohesie zonder het recht om elkaar te ontmoeten en zich te uiten. Het is hoog tijd.