De taiko, het populairste instrument van Japan, heeft een fascinerende geschiedenis die verweven is met die van het land zelf. De taiko verscheen voor het eerst in de 5e eeuw aan het keizerlijk hof met Gagaku-muziek en evolueerde door de eeuwen heen tot verschillende vormen. Het werd een essentieel onderdeel van het Noh- en Kabuki-theater en van boeddhistische ceremonies, voordat het na de Tweede Wereldoorlog veranderde in de podiumtrommel die we vandaag kennen.

Maïa Aboueleze zal de geschiedenis van het instrument en daarmee ook die van de Japanse kunst beschrijven. Vervolgens richt ze zich in haar lezing op de verschillende stijlen, hun diversiteit en overeenkomsten. Speciale aandacht gaat uit naar de Sukeroku-stijl, met zijn unieke lichamelijke en esthetische benadering, zijn leermethode zonder gebruik van bladmuziek of metronoom, en zijn nauwe band met het Noh-theater en het concept van Ma. De lezing wordt afgewisseld met live demonstraties en muzikale voorbeelden.

Actrice en auteur Maïa Aboueleze is ook taïkoka, gespecialiseerd in de Sukeroku-stijl. Na het ontvangen van de Vocatio-beurs in 2011 volgde ze een opleiding in Tokio bij Seido Kobayashi, de grondlegger van de Sukeroku-stijl.

Sindsdien heeft ze haar taiko-projecten verder ontwikkeld: traditionele taiko (in ensemble), hedendaagse taiko (samenwerkingen met viool, piano, elektronische muziek, theater…). Ze geeft ook regelmatig les via workshops. Haar boek “Le ballet des retardataires” (Intervalles, 2019) beschrijft haar bewogen reis door de wereld van de traditionele taiko-scholen.